Richard Lepastrier

Richard Leplastrier (1939, -) geboren in Melbourne, één van de surfsteden van Australië. In zijn jeugd ontwikkelde hij zijn passie voor zeilen. Zowel het ontwerpen en bouwen als het gebruik ervan fascineert Leplastrier. Die fascinatie is ook terug te vinden in zijn gebouwen. Op sommige punten komt de bediening van zijn gebouwen dan ook sterk overeen met die van zeilboten.

Leplastrier studeerde in 1963 af aan University of Sydney School of Architecture en werkte daarna samen met Jorn Utzon, de architect van het Sydney Operah House. Na deze samenwerking is heeft hij zich verdiept in Japanse architectuur bij Professor Masuda Tomoya ( universiteit van Kyoto).

"only through great architecture nature reveals itself" (Masuda Tomoya)

Voor Leplastrier terug keerde naar Australië om daar zijn eenmanspraktijk te starten heeft hij een tijd bij de Japanse architect Kenzo Tange gewerkt. De gebouwen van Leplastrier tonen een hoge mate van het bewustzijn van de plek met tektonisch raffinement op een ecologisch verantwoorde wijze . Zijn werk is nooit stilistisch of modegevoelig, maar heeft een tijdloos karakter.

Leplastrier heeft een aantal onderscheidingen voor zijn werk gekregen oa. In kreeg hij in 1999 de Gold medal RAIA , in 2003 de Sir zelman onderscheiding en in 2004 Spirit nature Wood architecturte Award. Met de laaste onderscheiding is deze bescheidde vriendelijke man in de rij der grote architecten komen te staan. Iets wat op zich al bijzonder is, maar in dit geval des te meer omdat Leplastrier nagenoeg niets van zijn werken publiceert. Leplastreir meent dat hij met het publiceren van zijn werk afbreuk doet aan het private karakter van de leefomgeving die hij voor zijn opdrachtgevers heeft gemaakt. Bij bezoeken aan zijn projecten verzoekt hij daarom ook dringend niet te fotograferen, maar de sfeer en het karakter van het het gebouw op je in te laten werken.

"A charismatic champion, teacher and maker of architecture borne from human values and acute understanding of place" : Jury Gold Medal (1999)

Richard leplastrier heft een eenmansbureau maar onderschrijft de uitspraak van de Japanse pottenbakker Kawai kanjiro : we never work alone". Vaak betrekt hij, tijdens de uitvoering vaktimmerlieden bij het ontwerp. Maar vooral het prettig samenwerken met de opdrachtgever staat hoog in het vaandel. Opdrachtgevers worden vaak vrienden van deze bevlogen hartverwarmende persoonlijkheid.

Vanweg de persoonlijke opvatting van Lepastrier en zijn ervaringen rond publicaties over Utzon en het Sydney Opera house wordt het meeste van het werk van Lepastrier niet gepubliceerd. Dat is zeer spijtig, want het is meer dan de moeite waard en een ispiratie voor velen.  En dan spreek ik uit ervaring  !

Er is een mooie documantaire over zijn werk te zien bij Mitrafilms  die zeker de moiete waard is om te bekijken.

Tijdens mijn vervolgstudie in Australië heb ik, Menno Lam, het genoegen gehad om persoonlijk in contact te komen met deze gepassioneerde en buitengewoon sympathieke architect. Richard heeft een cruciale rol gespeeld bij het verfijnen van mijn visie op architectuur en de rol die het kan vervullen om mensen meer in verbinding te brengen met natuur.